خبرگزاری جمهوری اسلامی - ایرنا

تهران- ایرنا- مطالعات جدید نشان می‌دهد ترکیبات موجود در زهر مورچه آتشین قادر به درمان بیماری خودایمنی پسوریازیس است.

به گزارش روز یکشنبه گروه علمی ایرنا از مدیکال ساینس، مورچه آتشین دردآورترین گزش را میان مورچه‌ها دارد و 285 گونه از آن‌ها در سراسر جهان موجود است. این مورچه با نام‌های دیگری از قبیل مورچه زنجبیل، مورچه آتش‌های گرمسیری و مورچه قرمز نیز شناخته می‌شود.
مطالعات جدید محققان دانشگاه اموری در آمریکا نشان می‌دهد زهر مورچه آتشین حاوی ترکیبی به نام سلنپسین (solenopsin) است که می‌تواند در درمان پسوریازیس موثر باشد؛ این ترکیب مشابه یک مولکول چربی به نام سرامید (ceramid) است که به حفاظت از پوست کمک می‌کند.
این ترکیب همچنین مانند یک مانع عمل می‌کند و علاوه بر حفظ رطوبت پوست، از ورود میکروارگانیسم‌ها جلوگیری می‌کند. به همین دلیل در انواع کرم‌های موضعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. از طرفی این ترکیب می‌تواند به مولکولی به نام S1P تبدیل شود؛ این مولکول در برخی موارد منجر به التهاب می‌شود.
مطالعات جدید نشان می‌دهد مولکول‌های سلنپسین دقیقا شبیه به سرامید هستند، با این تفاوت که به S1P تبدیل نمی‌شوند.
محققان برای آزمایش این ترکیب، آن را با کرم‌های پوستی ترکیب کردند و روی پوست موش هایی که به بیماری شبه پسوریازیس مبتلا بودند، مالیدند؛ پس از 28 روز بهبود قابل توجهی در پوست این موش‌ها مشاهده شد. البته استفاده از این ترکیب برای درمان پسوریازیس در انسان نیازمند مطالعه و بررسی بیشتر است.
پسوریازیس یک بیماری التهابی مزمن پوستی است که دو تا سه درصد افراد سفید پوست را تحت تاثیر قرار می دهد. عود علایم این عارضه در فصل سرما بیشتر دیده می شود. این بیماری خودایمنی از نظر ژنتیکی با چاقی، دیابت و دیگر حالت های سندرم متابولیک مرتبط است.
مهمترین علایم پسوریازیس شامل ایجاد تکه های ضخیم قرمز رنگ پوستی و فلس های نقره ای رنگ است که بسیار دردناک بوده و سبب خارش می شود. این عارضه معمولا زانو، آرنج، پوست سر، کف دست و پا و کمر را تحت تاثیر قرار می دهد؛ همچنین در اطراف ناخن، ناخن پا و داخل دهان نیز دیده شده است. عواملی وجود دارند که سبب تحریک و عود علایم پسوریازیس می شوند؛ رژیم غذایی، نوشیدنی های الکلی، نور خورشید، هوای سرد و خشک، استرس، اضافه وزن، سیگار و عفونت از مهمترین عوامل عودکننده بیماری هستند.
نتایج این مطالعه در نشریه Scientific Reports منتشر شده است.

مترجم: سپیده علی‌کاشانی ** انتشار: ناهید شفیعی