حساسيت به پوست به اشعه ماوراء بنفش است كه منجر به قرمزي و ناراحتي ميشود.
سن، جنس، ژنتيك و نحوه زندگي
عوامل خطر مهمي نيستند. حساسيت به نور به صورت يك واكنش غيرطبيعي پوست به اثرات اشعه ماوراء بنفش نورخورشيد، تعريف مي‌گردد. اين وضعيت گاهي در زمان تولد وجود دارد و گاهي در سالهاي بعدي حيات رخ مي‌دهد. مواد متنوعي ممكن است باعث حساسيت به نور شوند، از جمله داروهايي مثل تتراسايكلين، داروهاي مدرر (ادرار آور) و قرصهاي ضدبارداري خوراكي همچنين ممكن است حساسيت به نور در نتيجه مصرف مواد آرايشي خاص به وجود آيد. اين وضعيت گاهي در افراد مبتلا به لوپوس ارتيماتوزسيستميك (SLE)، كه يك اختلال خود ايمني است و در آن بدن به بافتهاي خود، حمله مي‌كند، به وجود آيد. بعضي اوقات، هيچ علت مشخصي وجود ندارد. در اين موارد، بيماري تحت عنوان حساسيت به نور اوليه خوانده ميشود.
علايم بيماري
اين واكنش غالباً در قسمتهايي از بدن مثل دستها و صورت كه در معرض نور خورشيد هستند، ايجاد ميشود. اين حالت معمولاً در مدت كوتاهي پس از تماس با نور رخ مي‌دهد، اما ممكن است براي 24 تا 48 ساعت به تاخير افتد. علايم عبارتند از: - راش قرمز و اغلب دردناك - تاولهاي كوچك خارش‌دار - پوسته‌ريزي پوست در مرحله بعدي، ممكن است ناخنها از بسترشان بلند شوند. بعضي اوقات، افراد مبتلا در معرض تابش دچار قرمزي منتشر در همه پوست ميشوند. در موارد نادر، افراد دچار حساسيت به نور شديد، قادر نيستند در هنگام روز از منزل خارج شوند.
كارهايي كه بايد انجام شوند
احتمالاً پزشك از روي شكل ضايعه، تشخيص را مطرح ميسازد. اگر به نظر مي‌رسد كه واكنش در نتيجه مصرف يك داروي خاص ايجاد شده، پزشك ممكن است داروي ديگري تجويز كند. همچنين احتمال دارد كه نياز به آزمايش خون جهت شناسايي اختلالات زمينه‌اي داشته باشيد. جهت تسكين علايم، ممكن است مصرف يك كورتيكواستروئيد موضعي يا آنتي هيستامين خوراكي، ضرورت پيدا كند. موارد شديد را جهت حساسيت‌زدايي پوست، با تماس كنترل شده با اشعه ماوراء بنفش كه گاهي همراه داروهاست، درمان مي‌كنند. شما مي‌توانيد از طريق پرهيز از نور خورشيد، تا سرحد امكان، اين واكنش را كنترل نماييد. زمانيكه به بيرون از منزل مي‌رويد، پوستتان را بپوشانيد، كلاه بگذاريد و يك ضد آفتاب قوي استفاده نماييد