زخمهاي پوستي هستند كه در نقاط فشار ايجاد شده و افراد با تحرك كم را مبتلا مي‌سازند.
سن
شايعتر از همه درافراد مسن ديده ميشوند.
نحوه زندگي
افرادي كه تحرك كمي دارند يا زمينگير ميباشند، در معرض خطرند.
جنس و ژنتيك
عوامل خطر مهمي نيستند. اگر فردي دچار فلج يا بي‌تحركي براي چند ساعت گردد، نواحي كوچكي از پوستش در معرض فشار مداوم ناشي از وزن بدنش قرار مي‌گيرد. اين فشار ممكن است جريان طبيعي خون به بافتها را محدود سازد. گاهي اوقات، يك ناحيه از بافت مي‌ميرد و منجر به ايجاد زخمهاي باز به نام زخمهاي فشاري يا زخمهاي بستر مي‌گردد. اين وضعيت معمولاً افراد مسن را كه احتمال بيشتري براي بي‌تحركي و داشتن پوست شكننده دارند، مبتلا مي‌سازد. بي‌اختياري ادراري اگر باعث شود كه پوست دائماً مرطوب باشد، ممكن است در ايجاد زخمهاي فشاري نقش داشته باشد. - نواحي مبتلاي پوست، شروع به قرمز و حساس شدن مي‌كنند.
- نواحي دردناك، بنفش ميشوند.
- پوست، تخريب شده تا زخم به وجود آيد.
در صورت عدم درمان، زخمها بزرگتر و عميقتر شده، ممكن است عفوني شوند. زخمهاي فشاري شديد، گاهي ممكن است عضله، رباط يا استخوان زير ناحيه آسيب ديده پوست را درگير كنند.
كارهايي كه بايد انجام شوند
افراد زمينگير يا آنهايي كه تحرك محدودي دارند، بايد به طور مرتب پوستشان از نظر وجود نشانه هاي قرمزي و حساسيت بررسي شود. يك فرد زمينگير بايد حداقل هر 2 ساعت وضعيتش را تغيير دهد تا فشار روي نواحي مبتلا كاهش يابد. تميز و خشك نگه‌داشتن پوست، مهم است. در صورت عفوني شدن يك زخم، ممكن است آنتي بيوتيكها ضرورت پيدا كنند. معمولاً زخمهاي فشاري، تدريجاً با درمان و تغذيه خوب جهت اصلاح سلامت عمومي فرد، بهبود مي‌يابند. اما زخمهاي عمقي، ممكن است براي خوب شدن به ماهها وقت نياز داشته باشند. اگر اين زخمها وسيع باشند، ممكن است جراحي پلاستيك جهت تسريع روند بهبود، لازم گردد